Bologna Süreci’nin temelleri 1998 yılında Fransa, İtalya, Almanya ve İngiltere Eğitim Bakanlarının Sorbonne’da gerçekleştirdikleri toplantı sonunda yayımlanan Sorbonne Bildirisi ile atılmıştır. Avrupa’da ortak bir yükseköğretim alanı yaratma fikri ilk kez bu bildiri ile ortaya çıkmıştır. Ancak, Bologna Süreci resmi olarak 1999 yılında Bologna Bildirisi’nin 29 Avrupa ülkesinin yükseköğretimden sorumlu Bakanları tarafından imzalanması ve yayımlanması ile başlamıştır. Bologna Süreci’nin temel hedeflerinden altısı bu bildiri ile ilan edilmiştir.
Bologna Süreci (Bologna Process):
Rekabetçi ve dinamik bilgi tabanlı bir Avrupa ekonomisi hedefi doğrultusunda “Avrupa Yükseköğretim Alanı”nı oluşturmak ve bu kapsamda Avrupa boyutunda yükseköğretim kurumlarının yeniden yapılanması ve yükseköğretimde şeffaflık, hareketlilik ve akademik derecelerin tanınmasını sağlamak için Avrupa düzeyinde 29 ülkenin Eğitim Bakanlarının 19 Haziran 1999 tarihli ortak deklarasyonu ile Bologna’da başlatılan ve 2010 yılında tamamlanması öngörülen süreçtir. 2007 yılı itibariyle 46 ülke sürece dahil olmuştur.
Öğrenci Katılımı (Student Participation):
Öğrencilerin Bologna Süreci faaliyet alanları kapsamındaki süreçlerde aktif bir paydaş olarak rol almalarıdır.
Kalite Güvencesi (Quality Assurance-QA):
Bir yükseköğretim kurumunun ve/veya eğitim program/programlarının Yükseköğretimde Avrupa Kalite Güvencesi İlke ve Standartları kapsamında tanımlanmış iç ve dış kalite standartları ile uyumlu kalite/performans süreçlerini tam olarak yerine getirdiğine dair güvence sağlayabilmek için yapılan tüm planlı ve sistemli işlemlerdir.
Yeterlik (Qualification):
Geçerliliği kabul edilen bir yükseköğretim programının başarıyla tamamlanması sonucu o program için öngörülen öğrenme çıktılarının kazanıldığını onaylayan ve yetkili bir otorite tarafından basılı olarak verilen derece, diploma veya sertifika türü belgedir.
Öğrenme Çıktıları (Learning Outcomes):
Bir öğrenme sürecinin tamamlanmasının ardından öğrenenin neyi bileceğinin, neyi kavrayacağının ve neyi yapabileceğinin ifade edilmesidir.
Kredi (Credit):
Öğrenme hacminin, öğrenme çıktıları ve ilgili iş yükünün başarılmasına bağlı olarak, rakamsal ifade şeklidir. ECTS ile ilgili olarak ise, kredi, öğrenci iş yükünün zamana bağlı ölçü birimidir.
İş Yükü (Workload):
Öğrenme çıktılarının başarılabilmesi için gerekebilecek dersler, seminerler, sunumlar, uygulamalar, özel dersler, bilgi toplama, araştırma vb. öğrenme aktivitelerinin niceliksel ölçüsüdür.
Avrupa Kredi Transfer ve Biriktirme Sistemi-AKTS (European Credit Transfer and Accumulation System-ECTS):
Avrupa ülkeleri arasında kredi transferi ile eğitim sistemlerinin şeffaflığını arttırmak, öğrenci hareketliliğini kolaylaştırmak ve genel olarak bir akademik yıl içerisinde bir öğretim programından hedeflenen öğrenme çıktılarına ulaşabilmek için öğrenenin harcadığı zamanın (iş yükünün) 60 kredi olarak kabul edildiği ve derslerin kredilendirildiği kredi sistemidir.
Diploma Eki-DE (Diploma Supplement-DS):
Uluslararası şeffaflığı, akademik ve mesleki yeterliklerin tanınmasını kolaylaştırmak amacıyla Avrupa Komisyonu, Avrupa Konseyi ve UNESCO/CEPES tarafından geliştirilen bir model çerçevesinde bir yükseköğretim programından mezun olanların diplomalarına ek olarak verilen ve mezun olunan programın niteliği, düzeyi, içeriği ve kapsamı hakkında bilgi veren belgedir.
